Белая лебедзь

Белая лебедзь сваімі крыламі
Разгарнула старонкі душы.
Той дзяўчыны што пад небясамі
Чакае кахання і марыць у цішы.

Ёй вельмі патрэбны адзін чалавек
Цеплыня яго рук і смак яго вуснаў.
Яна б аддала поўжыцця свайго
Каб ён да яе прыкрануўся.

І шкада што той хлопец не чуе яе
І неведае ён пра дзяўчынку такую
Што кахае яго і ноччу ў сне
Абдымае паветра утульна.