Ненавіджу

На дзве паловы разрываецца душа і думкі мае.
Што робіцца за халодным блескам зяленых вачэй?
Новы дзень ужо пачынаецца, у ім усе мары мае.
Але ж куды падзяліся некалькі забытых начэй?

Пріпев:
Ненавіджу цябе.
Адносяць хмары ўвосень
Сустрэчы у салодкім сне.
Я зноў расплюшчваю вочы.
Ненавіджу цябе.
Забытая птушка зграяй
Зноў кудысьці адлятаю.
Адна, зусім адна.

Засталося амаль некалькі нязбытных надзей
Ад тых, даўно забытых часам, падзей.
І выюць шэрыя воўкі ад болю, ад цемнаты.
Цяпер я ўжо іншая – тая, аб кім не ведаеш ты.