Вайна

Вайна - гэта матчыны слёзы,
Вайна - плач дзіцячы і крыкі,
Вайна - гэта жах, ці пакуты і боль,
Ці смерць ад варожай касілкі!

Дым вёсачак спаленых, чорнаю хмарай,
Там людзі гарэлі ў хлявах,
Там сіраты-коміны потым тырчалі
І вылі, як псы на цапах.

Ад сажы і попелу гнуліся дрэўцы
І дом свой шукалі буслы...
І скаліўся кат, пасля бойні крывавай,
Кідаючы трупы ў калодзеж былы.

Руіны і холад, хваробы і голад,
Бамбёжкі, палон і чужы эшалон.
Бясконцыя здзекі, змарнеласць - іх "лекі"...
Вайна - для сябе, той апошні патрон!

Нязмернай бядою, вайны ліхалецце
І хоць не патрэбна, але ж спрадвякоў,
Адзін, чалавек, толькі добрае сее,
Другі, рве і хоча, як зграя ваўкоў.

Вайна - гэта матчыны слёзы,
Вайна - плач дзіцячы і крыкі,
Вайна - гэта жах, ці пакуты і боль,
Ці смерць ад варожай касілкі!