Тут і нідзе больш

Покліч зямлі,голас азёраў.
Ветра размова, гамоняць лясы:
Гэта мой край, лёса прадмова,
Тут мейсца лагоднай, як неба красы...

Тут нешта гублялі,нешта шукалі,
Нават трымалі плячыма крыжы,
Самі сабе магілы капалі
З крыкам нямым:"Дапамажы"

Тут нараджаліся, тут паміралі
Чакалі,прасілі,гадамі раслі...
Моцна зменаў трывання жадалі,
Каханнем засеялі нават палі...

Каго шанавалі, каго зневажалі
А колькі адсюль прэч уцяклі...
А тыя хто заставаўся каналі,
Гэту краіну брыдка клялі...

Начамі жылі,а днём існавалі,
Ды што тут казаць сам паглядзі,
Той хто патрэбены таго закапалі,
А той хто чужы заўжды наперадзе...

Рэха дзядоў,скаргі анёлаў,
Бога хвала,ускрык сатаны,
МЫ тут жывем і каціцца кола.
Прыходзяць усе тыя ж станы душы...



02.09.04